आमची परळीची (सज्जनगडची) यात्रा

Abstract

प्राचीन अवशेष पांहूंण्यास सुर्याच्या दिवसांत अथवा यात्रेच्या प्नसंगा झुंडोंच्या झुडळी जातात्’ग्ळं. ’ तथापि, त्यांस अल्प किमतप्त त्यांची कल्पना सहृज रातोर्ने …, देंणारीं चोपडों मिळत नहुंहोंत; त्यांमुके त्यांर्चां बरीच निराशा होते. आजकाल “ हेमाडपंती द्वळांच्या " इतके प्राचान पृण विपुल अत्रू- ज्ञेषकचितूचदृष्ठीसपडतात. सरातेकौणल्या घेळचे असपिंत, हें कळण्यास माग नसता. दासनवमास परळीस माठा यात्रा मैरेते. श्रप्समथंचि वरात श्री. यापूसांदेवश्चंक्ष् महाराज आद्दिऋक्का मडळी तेथे जाते. प्रसाद होवो. तेव्हां लाच `वळ"[`॰ सजनगडावर जमलेल्या सज- नांस प्रत्रप्सवर्णनात्मऋ रौतीर्ने हेमाडपंती देवळांच्ची वगैरे रथूलुमहिती `द्णारा, त्याबरोबरच समर्थांच्या वस्त्'क्को आठवण क्का देणारा आणि लौकप्स प्रिय असलेला, पण द्रुष्प्रछ्व ज्ञखिछा हैव्रव अर्पण करावा अशी प्रवळ इच्छा झाली. तरी गडावर जमलेले सदू. गृहृस्थ उत्सव-प्रसंगी या पुस्तकास उदार आश्रम देतील व त्रिरोपे- करून प्राचीन अवरोव तपासून त्त्यचिळिवपयीं चर्चा करतौळ आणि परतल्यावर आपल्या इष्ठमित्रांसद्दि त्यांची ओळख फक्त देत्स्कि