Skip navigation

Please use this identifier to cite or link to this item: http://localhost:8080/xmlui/handle/123456789/1702
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorभाऊसाहेब रानडे-
dc.date.accessioned2024-07-10T06:58:36Z-
dc.date.available2024-07-10T06:58:36Z-
dc.date.issued1961-
dc.identifier.urihttp://localhost:8080/xmlui/handle/123456789/1702-
dc.descriptionक्रांति हा शब्द उच्चारतांच आपल्यासमोर सळामान्यतम् रप्ज्यक्रांतींचें ळाचत्र उमें राहूंते. र्जळो विशिष्ट परिंस्थित्ति होती त्यामुळे तस ळाहेंद्रुरथानळात अळाजपयत होणें अगदी सप्दृजिक होते. परंतु अळातां आपण कॉळित हा शब्द फारध् व्यापक अर्योने वापरता. आज आपण सर्योगळीण कांतळीची कल्पना करूं` शकर्तो. समाबांतळील जुनी र्जळावनमूहृर्थे बदलून त्या ठिकाणी नवीन जळीवनमूह्यांची स्थापना करणें याला आपण क्रांत्ति मानर्तो. अशी सर्वोगीण मूल्य-परिवर्तन घडवून आणणारी कांति गेल्या सुमारे दोन हृजार वर्षांत आपल्या देशांत झालेली नाहीं. रवप्ह्थ्'यामुळें आपल्या देशांत मिळालेल्या जीवन आपल्या जीवनाची बैठक अशी झाली, की राज्याच्या उलया॰ पालयींचा समाज-जीवनाची घडी बदलण्याइतपत परिणाम कधीं झप्लग् नप्दॉ. ग्रामीण स्वयंपूर्णतेंवर बदलण्याचा प्रसंग येथील जीवन आधारलेले असल्याने येथील समाजघडी कधीं आलाच नळार्दी. राज्यांच्या घडामोडी समाज जीवनाच्या चाकटळीलळा रपशद्दि कहंभ् शकल्या नाहींत. आपल्या देशात मोठमोठ्या सत्तळातरें कसा झाला नाहीत; रळाज्यक्रांत्यांप्नमाणें परंतु घर्मोमघ्यैद्दि तीं वरबरचीं होर्ती. उलथापालथळी येथें पुष्कळ झाल्या, वैष्णव, तेन, केला. बौद्ध व शांकस्ळीय अशा धार्मिक क्रांव्या होऊन शैव, नवीन घमैं- कल्पना लौकांपुदें माडंल्या गेल्या. अगदी अलीकडे व्व्रह्मळो समळाजींयांग्'ग्ळीहि असा प्रयत्न परंतु शकल्या तरी ह्या समाजाची घमैक्रांत्या घडी धार्मिक मात्र श्रद्धेच्या त्याच्यापुढे बावतींत परिणाम करूं विसकटळीं नाहीं, तळीen_US
dc.description.abstractकहीं माणसै संपत्तीच्याजोरळावर प्रतिष्ठापात्रतात,कांहींसत्तेच्या प्रकाशांत चमकतांना दिसतात, आणि कांहृळी’ आपल्या सेवेमुळें पूजनीय बनतात. तिसऱ्या प्रकारच्या माणसांची संस्व्या अर्योतच फार अव्प असते. पूज्य साहेबरानद्देयांचींगणना तिसऱ्या प्रकारच्या लोकांत श्री. भाऊरुं हृळोते.‘पूज्य' विद्देप्षण मीं वुद्विपुरह्सर योजिलेहें'ऽ आहे. वयास वसले म्न्’ श्णजे साहृजिकच एखाद्याच्याचद्दल गौरवानै छिहृप्ळं लुंतित्राचक ण्याचां मोहृ अनावर होतो, परंतु तशांतला हा विचारपृर्हक्र वापरले आहे. स्वातंत्र्य विशैषणाची उघळपट्टी का;- भाग नसून मी तें विईंप्षण पृहँफाळीं कदाचिंतू माऊंच्या मी तें विशैषण वापरले देखील नसते'. सबंध बाचतींत समाज जेव्हां एखाद्या उदात्त व्यैयासळाटीं महृम्नू प्रय'प्न करावयास झालेला सज्ञ होतो, खळप्रचूत्तीव्या विरुद्ध युद्ध करण्यासाठी जनसागर खवळून उव्तोव्यावेळळी सर्वसाघाऱ्णपणें सतूप्नब्रूत्तींचा उरकाबँ पाहावयास मिळतो. सामान्य माणतेंदेस्वीळ _ल्या महामू सामाजिक प्रेरपेप्चीं सळाघनै हृळोण्यांत धन्यता मानतात. अहंतैचा त्यांना त्याक्षणी विसरपडतोआणिमामुळी स्वाथैमस्कोच्या अतीतहौऊनमोठमोंठळी’कर्मि त्यांच्या `त्ररण हातून पार पडतात. परंतु एक ऐतिहासिक कार्य पूर्ण होऊन वाता; संथझाले म्हणजे पुन्हांपूर्चत्रतूं रागळोमत्वा पूज्य अनुभव येऊं लागतो. भाऊसद्दित्र रानडे यांचा जीवनक्रम या दोन्ही प्रकारच्या अवस्थामच्ये अव्यंतजत्रळूनपळाहृण्याची संधि मला मिळाली. त्यांचं वावनवभ्शीसोनें अनुभवाच्या कसोटीवर सिद्ध झालेले आहे. आपल्या _जीवनामध्येत्यांनींकठोरक्तचिं फानकेले आहे.परंतुत्रहुसंख्य क्तींळळोकांव्याठिंकार्णीज्या जीवनांत नाहीत. र्जीमाणसै बिकृति त्याग निर्माणहोतातक्याबिकूतित्यांव्या कातळात तींफार अइंकारी असतात’.en_US
dc.publisherराष्ट्र सेवा दल प्रकाशन, मु ंबईen_US
dc.subjectशलाकाen_US
dc.titleशलाकाen_US
dc.typeBooken_US
Appears in Collections:Dattu Waman Poddar

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
०५-१०१३१३-शलाका.pdf53.54 MBAdobe PDFView/Open


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.