रामदास आिण रामदासी भाग सातवा श ् री दासिवश्रामधाम खंड चवथा

Abstract

कल्याण महाराज हे श्रीसमथरेंचे फ्ट्टशिप्य होत. गुव्शिथ्यांच्या खात्मतेला उण्या द्याक्याचीं लरतीयागुरुणिणांच्याजोडींचींदेतात, सद्गुरुत्रचनींविश्वासपूणें । है‘ जें सच्छिष्यार्चे‘ मुख्य लक्षणत्याचें प्रमुख उदाहरण म्हृणून जेथें वाटेलतें तेथें आणि जेव्हां तेव्हां कल्याणांना करण्यास अखंड तत्पर असणारा श्चिध्य, आल्मार्पण करून अर्धी कल्याण या त्रिशेपनामाचा सामान्यनामासास्काग् उपयोग पुढें तुवां क्रारेंतात. एकनिष्ठ शिप्य, गुव्साठीं गुऽचरणसेबा करणारा शिष्य, करितात. कल्याणांचीं या पुण्याईं समथींच्या पश्चात; तेहतीस वषीनीं त्यांनी जाळी देहृ ठेंविला, तरी ईश्वरी योजना च अशी होती र्को, या दोघा एकरूप गुऽशिव्यांच्या केवढी कीं, अस्थि तुवां पहा एकत्र होऊन एकत्र च गंगेला अर्पण व्हाव्या ! कोण हॅ भाग्य ! धन्य धन्य हैंगुरुशिप्यपण!गुर्सादेंय्णांल्यायाएक्ररूपतेलापुराणांतकिंवाइतिह्मसांतद्रुसरोजोङकचितूचअतेळ! अशा रोंवोर्ने सद्गुरूर्शी समस्त अवगत ट्टेत्ति. समर्थांचे इतर जे झालेल्या ढ्जारौ हृजार कल्याणांना शिष्य होते त्यांना होतो, पण तों सारी म्गांहेंतो एकट्या कल्याणांना मात्र होती. र्धांसमर्योचें फार तर वहुतेक्र॰बहुतेक्र कां-सारें चरित्र आपआपल्या सं’ऱ्डेंघापुरतों माहिती