Skip navigation

Please use this identifier to cite or link to this item: http://localhost:8080/xmlui/handle/123456789/1635
Title: स्वतं�य भारताचेपिहले गहमंत्री
Authors: दामोदर नरहर िशखर
Keywords: स्वतं�य भारताचेपिहले गहमंत्रीसरदार पटेल
Issue Date: 1956
Publisher: दी टीचसर् आयिडयल पिब्लिशंग हाउस िल., पु ण
Abstract: भारतीय स्वातंत्र्याचें संपादन, संघटन व तंवर्घन करण्याचे कार्मी ज्यांनीं आपळीं _श्नांबुष्र्थे र्वेक्ती’ ज्यांत सरदार वल्लमभार्हे पटेल यचिं र…यान 'वरर्वे आहे. स्वदेंशाच्या स्वळातंत्र्यावे प्राप्तीसाठी, प्रातेष्ठेसाठीं व प्रगतिसळाठीं त्यांनी आपळें तव…मन॰घन खर्वे केलें. ‘ षार्डीळीवे सरदार ’ या मूमिकैवल्न ते ‘ भारताचे पळोलादळो पुरुष ’ या उच्च पदळावर पो’चळे; ते आपल्या त्यळागांच्या, वैपाँच्या, करारीपणाच्यां व मुत्सद्दीपणळाच्या गुणांमुळेंच. “ अळाज्ञ वल्लभभाई असते तरट्र ”- अशी आठवण असंख्य भारतीयांना, त्यांच्या पश्चातू वारंवार होत असते. मळोव्याचा प्रश्न निघाला तेव्हां तर हा प्रश्न ज्याच्या त्यांच्या तोंडी खेळत होता. कारण त्यांच्या चितचक्षुऱ्पुहें, हैट्राबादचा प्रश्न सरदारांनी, विजेच्या वैगळानॅ व वजाच्या सळामर्थ्यमें, सौडंविल्याचा दळारवला उभा होता. वल्लभभाई:` म्हृणबे अचूक निर्णय, वल्लभभाई म्हणते अचल मिंपाँर आणि वल्लभभाई म्हणजे अशंकनळीय यश-अर्शीव समीकरणे सर्वे भारतीयांच्या हिंद्देप्बों आहेत आणि त्यामुळे त्यांवैवर सर्वे भारतौय आपल्या प्रेमावळी व अळादरळाचळी वूष्टि करळीत आहेत.
Description: ह्वेंममाहँ हें हृप्डाचे शेतकरी. द्देप्त होन त्यांची आला. त्या द्वैग्तांतील झाडे व नद्या हेच त्यांचे गुरु व त्या तार्डावरील पांखरे' हेच त्यांचे मित्र. वयाच्या १८ वर्षापपँत त्यांचें सारे आयुष्य करमसद या गुजरातेतील खेठ्यांत गेल. त्यांच्या वाडेलाचळी दहा एकर शैती होती. तीत काम करण्याचाच वलमभाहँना उत्साहृ. ट्टेळातांत स्वच्छंदांने‘ दिंडत-वागङत वलमभाईंर्चे बालपण गेल, तरळी गुजराती भापेंतील सातव्या ड्यतेचळी पर‘ऐक्षा त्यांनी दिली. त्यानंतर ट्टेग्नजळी शिकण्याचा प्रश्न उभा राहिला. त्याच सुमारास करमसद् येथें एक गांवठो ड्’मजळी शाळा निघळालळो होती. त्या शाळेत वछुमभाहैं तीन इयत्ता शिकल. नंतर कोठें शिकावयावै ट्र पेंटलाद येथे एक इंग्रजी शाळा होती. तीहि फक्त पांच ड्वत्तांपर्येतच. “ पांच झाला तर पांच इयत्ता ” असें म्हृणून वल्लभभाद्देनीं आपला मोचळी त्या गांवाकडे वळविला. त्यांचेवरीवर त्यांचे पांचसहृ! दोस्तद्दि निघाले. सळारेच ट्टेळातकरळी, सारेच गरीब, पण सारेच खय्याखुन्या अयनिं' विद्यार्थी. त्या सयाँनीं पेटलाद येथें एक घर भाड्यामें येतहेंठें आणि ते एकत्र राहुं लागले. शाळेतील पुस्तकपिक्षां देण्तांतील पिकचिंच ज्ञान त्यांना जास्त.
URI: http://localhost:8080/xmlui/handle/123456789/1635
Appears in Collections:Dattu Waman Poddar



Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.