Skip navigation

Please use this identifier to cite or link to this item: http://localhost:8080/xmlui/handle/123456789/1632
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorगणेश दामोदर खरे-
dc.date.accessioned2024-06-12T07:21:39Z-
dc.date.available2024-06-12T07:21:39Z-
dc.date.issued1848-
dc.identifier.urihttp://localhost:8080/xmlui/handle/123456789/1632-
dc.descriptionळात्रियांर्चां असहृप्यतळा आळा‘त्ग्ळा सज्ज्ञनांचें दारिद्र्य, हीं जगांतळील्ऽ दोन ‘ शाश्वत द्दाह्यें ’ होत, अशा अथीवें एक कावेवचन आहे. याच्याच जोडीला बसण्यासळारखें आणघां एक शब्द माझ्या मनांत आज कित्येक वर्षे सलत आहे. तें म्हृणजें आमच्या सुशिश्वितांर्चां बैकारीं. मावळी आयुध्-यांत’व्ल धोके आणि धक्के र्टाळण्यार्चां अथवा त्यांतून पळार पडण्याची तयारी म्हणजेच शिक्षण. पण उपर्जाविकैसळारस्व्या अगर्दी पळाथामेक गरजेच्या गतें’तच आजचे आमचे सुशिक्षित नेमके; पडावे, हें केवढें करुण दृश्य !en_US
dc.description.abstractउत्तम शैतौ, मध्यम व्यापार, कानेष्ठ नोकरी अर्गा आपली ऎक बुनों भ्ह्रण उभी. तिच्यांत किर्ती तथ्य आहे हें सांगणें कठिण अस्रळें, तरीं समाजाचे घारण० “पोषण होण्यास अन्नवस्नाळादे निर्मितौक्ररतां शैतकरीं, कारखानदार हवेत; ड्याळाट्ना- साठी कामगार हवेत; व्यानप्नमाणें तयार झालेल्या मालाचा प्रसार करणारे व्यापारों ग्ऱ्दुक्रानदारहाँ ल्बेतहेंकोणाला सांगायला नको. या त्तिर्दा वर्गांची राहूळाला सारखीच जरूर आहे आणि या क्विर्गांव्या कतक्यारॉवट्च कुठल्याही राष्टाचीं मरमराय् ‘ञत्रळंवून असते,en_US
dc.publisherिटळक महाराष्ट्र िवद्यापीठ, पु णेen_US
dc.subjectवािणज्य िव�ान अथवा िवक्रय-शा�en_US
dc.title: वािणज्य िव�ान अथवा िवक्रय-शा�en_US
dc.title.alternativeिटळक महाराष्ट्र िवद्यापीठ, पु णेen_US
dc.typeBooken_US
Appears in Collections:Dattu Waman Poddar



Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.